Bay Reeder, mesleki hayatınızın büyük bir kısmında iklim bilimi ve iklimin etkileri ile ilgilendiniz. Sizi, özellikle, otomotiv endüstrisi ve Audi ile ilgilenmeye iten neydi?

Kariyerime ulaşım alanında, tam olarak söylemek gerekirse, ticari uçak tasarımı alanında başladım. Kariyerimi jeofizik alanına, ardından birkaç yıl sonra iklim bilimi alanına ve nihayet iklim politikaları alanına taşımadan önce, uçak malzemeleri ile ilgili çevresel konular üzerinde çalışıyordum. Toplumun, ulaşım araçlarını nasıl çalıştırdığımızı öncelikli olarak yeniden değerlendirmeden, büyüyen bu krizi başarılı bir şekilde çözemeyeceği, iklim çalışmalarım sırasında giderek bariz bir hale geldi. 2016 yılının Şubat ayında, ulaşım, Amerika Birleşik Devletleri’nde sera gazı kirliliğinin bir numaralı kaynağı haline geldi. 2018 yılında, o sırada Audi Amerika’nın Başkanı olan Scott Keogh ile tanıştım ve birbirimizin gözlerinin içine bakıp doğrudan iklim değişikliği hakkında konuştuk. Beni dönüşüme duyduğu adanmışlık hususunda ikna etti ve AUDI AG’nin strateji olarak planladığı faaliyetlerden etkilendim.

Hem Devlet İlişkileri hem de Sürdürülebilirlik Yöneticisi olarak, normal bir iş gününüz neye benziyor?

Hem Devlet İlişkilerini hem de Sürdürülebilirliği içeren inanılmaz çeşitlilikteki konular nedeniyle, benim için normal bir iş günü diye bir kavram yok, bu çoğunlukla zorlayıcı olabiliyor ancak kesinlikle sıkıcı olmuyor. Günlerimin çoğunun bir parçası olan ortak bir husus, iklim krizinin üzerine giden çözümlerin ustalıkla uygulanmasını sağlayarak, Audi’nin tartışmanın bir parçası olmasını ve sürdürülebilir mobilitenin geleceğinde bir kanaat önderi olarak sürekli devrede olmasını sağlamaktır. Benim pozisyonumda, sivil toplum ve daha geniş halk kesimleri içerisinde, devletteki paydaşlarımız ile güçlü ortaklıklar oluşturmamız ve Audi’nin hepsine sürdürülebilirliğe ve iyi politikalara öncelik vermenin iş hayatında başarı sağladığını göstermesi çok önemlidir.

ABD Avrupa’dan ve Avrupa ABD’den neler öğrenebilir?

Her iki kıtada da yaşamış biri olarak, aralarında farklılıktan çok benzerlikler olduğunu söyleyebilirim. Her iki yerde de elektrikli araçlar (EV’ler) ile ilgili toplumsal farkındalık, geçen yıl, gerçekten hızla yükseldi. Avrupa’nın ABD’den neler öğrenebileceği ile başlayacağım, elektrik şebekesinin karbonsuzlaştırılması hızlandırılabilir ve hızlandırılmalıdır. Bu karbonsuzlaştırma eğilimi, ABD’de ve özellikle Amerika Birleşik Devletleri’nin batısında yıllardır sürmektedir. Şebeke artan bir şekilde temizlendikçe, tamamen elektrikli araçların iklimsel faydaları büyük ölçüde artmaktadır. Burada, yani ABD’de Avrupa’dan neler öğrenebileceğimize bakarsak, çoğu ülkede görüldüğü gibi, altyapıya yapılan yatırımların yanı sıra, devletin sağladığı geniş kapsamlı ve cömert EV satın alma teşvikleri ile birleşen azimli bir emisyon politikasının pazarı gerçekten hızlı bir şekilde harekete geçirebileceği açıktır. Norveç bunu yıllarca göstermiştir ve Almanya’da EV satışları ile ilgili daha yakın bir zamandaki eğilim doğru bir politika kombinasyonunun bir pazarı gerçekten nasıl harekete geçirebileceğini göstermektedir.

İnsanları yeni fikirler hususunda ikna etmek için kesinlikle yaratıcılık gereklidir: Kişisel olarak nereden ilham alıyorsunuz?

İnsanlar, en iyi şekilde, hikaye anlatımı yoluyla iletişim kuruyorlar. Bu anlaşılır bir durum, çünkü binlerce yıldır, bu insanların bilgi aktarma şekliydi. İklim bilimi topluluğundaki bizler, bunu, gerçekten, çok iyi bir şekilde kavrayamadık ve yıllarca, sınırlı bir başarı göstererek, kötüleşen iklim trendlerini gösteren daha fazla veriyi kamuoyuna sunmayı denedik. Ancak, çoğu insan bu dünyaya kendini kaptırmıyor, dolayısıyla, bence, bu durumdan çıkarılan ders şudur, hepimiz  bağlantı kurabildiğimiz hikayeler yoluyla, diğer bir deyişle, mümkünse günlük yaşamlarımızla, bireyler olarak bizim için en önemli olan unsurlarla bağ kuran hikayelerle iletişim kurmalıyız. Bana göre, bu hikayeler; doğayla, yabani hayatla, bugün dahi, çok sayıda bölgesinde iklimin kalıcı bir şekilde bozulduğu yabani arazilerde ve gezegenin sınırlı sayıdaki el değmemiş ekosisteminde kaybettiklerimizle yeniden bağlantı kuruyor. Ve şimdi, 8 yaşındaki oğlumu bu görkemli tabiatla tanıştırırken, o ve gelecekteki kuşaklar deneyimlesin diye, tüm bunları korumayı istemek için daha fazla ilhamlı hissediyorum.

Değişimi yönetmek daima riskleri yönetmek anlamına gelir: Ne kadar risk alan birisiniz?

Risk algıya dayalı ve bağlam odaklı bir unsurdur. Çoğunlukla çok özneldir.

Ancak, tanım gereği, değişiklik bazı insanlar için risk içermektedir. Değişime direnmek ve mevcut durumu sürdürmek, genellikle, ironik bir şekilde daha fazla risk getirebilir ve açıkçası gelecek için tehlike yaratabilir. Bu, şu anda, kendi endüstrimiz dahil olmak üzere, yıllarca birçok endüstride vuku bulmuştur. Şahsen, el değmemiş doğada solo maceralar, taşrada kayak, buz ve kaya tırmanışı dahil, dağlarda uzun bir zaman harcadım. Bence, çoğu kişi, bu tür faaliyetleri riskli olarak nitelemektedir. Bununla birlikte, bunlar, nispeten güvenli bir şekilde gerçekleştirmek için beceriler geliştirdiğim ve deneyimler yaşadığım faaliyetlerdir ve bu görkemli ortamlara kendimi kaptırarak kişisel olarak elde ettiklerim kim olduğumu ve dünyayla nasıl etkileşime geçtiğimi belirlemede esastır. Hem kişisel olarak hem de mesleki açıdan, hepimizin, yaşamlarımız boyunca çeşitli risk tiplerine karşı koyduğumuzu ve bunlarla mücadele ettiğimizi ve buradaki temel unsurun ulaşmak istenen sonuçları elde etmek için nerede bazı riskler almanın gerekli olduğunu anlamak olduğunu düşünüyorum.